Μήνυμα Διευθυντή Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Ζακύνθου Αθανασίου Κατσίμπελη για την 9η Φεβρουαρίου, Ημέρα Μνήμης Διονυσίου Σολωμού - Παγκόσμια Ημέρα Ελληνικής Γλώσσας.
Η 9η Φεβρουαρίου ημέρα μνήμης του εθνικού μας ποιητή Διονύσιου Σολωμού, έχει καθιερωθεί ως Παγκόσμια Ημέρα Ελληνικής Γλώσσας. Αποτελεί μια μοναδική ευκαιρία για να τιμήσουμε την πλούσια κληρονομιά μας και να αναδείξουμε την διαχρονική αξία της ελληνικής γλώσσας.
Ανακηρύχθηκε το 2017 από τη Βουλή των Ελλήνων και με την με αρ. πρωτ. ΑΣ17889/11-04-2017 Κ.Υ.Α. (Β΄ 1384) των Υπουργών Εσωτερικών, Εξωτερικών και Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων.
Μέσω της θέσπισης του ετήσιου παγκόσμιου εορτασμού επιδιώκεται η ανάδειξη του θεμελιώδους ρόλου που διαδραμάτισε η ελληνική γλώσσα ανά τους αιώνες, συμβάλλοντας ουσιαστικά στην εδραίωση τόσο του ευρωπαϊκού όσο και του παγκόσμιου πολιτισμού.
Η ελληνική γλώσσα αποτελεί μια από τις μακροβιότερες ζωντανές γλώσσες παγκοσμίως και την αρχαιότερη γραπτή γλώσσα με πλούσια λογοτεχνική παράδοση στην Ευρωπαϊκή επικράτεια. Μια γλώσσα που είχε και εξακολουθεί να έχει ποικίλες άμεσες και έμμεσες επιπτώσεις σχεδόν σε όλες τις γλώσσες της Ευρώπης, και, μέσω αυτών, σε πολλές γλώσσες του πλανήτη. Μια γλώσσα με ιστορία 5.000 χρόνων: Η γλώσσα μας άνθισε στους στίχους του Ομήρου και του Ορφέα, γέννησε τη φιλοσοφία με τον Πλάτωνα και τον Αριστοτέλη, διαφώτισε τον κόσμο με το κήρυγμα του Χριστιανισμού, και ύμνησε την ελευθερία με τον Σολωμό και τον Κάλβο. Μια γλώσσα ζωντανή και δυναμική: Η ελληνική γλώσσα δεν είναι ένα άψυχο μνημείο του παρελθόντος, αλλά μια ζωντανή και δυναμική γλώσσα που εξελίσσεται διαρκώς. Πλουτίζεται με νέες λέξεις και εκφράσεις, προσαρμόζεται στις ανάγκες της σύγχρονης εποχής, και διατηρεί ακέραιη την ταυτότητά της. Μια γλώσσα που μας ενώνει: Η ελληνική γλώσσα αποτελεί ένα ισχυρό δεσμό που μας ενώνει ως λαό, διατηρεί την πολιτιστική μας κληρονομιά, και διαμορφώνει την κοινή μας ταυτότητα. Ας τιμήσουμε, λοιπόν, την ελληνική γλώσσα: Διαβάζοντας λογοτεχνικά κείμενα, γράφοντας με φροντίδα και προσοχή, μιλώντας σωστά και με σεβασμό. Ας αφήσουμε την ελληνική γλώσσα να ανθίσει στα χείλη μας και να φωτίσει το μέλλον μας! Ας ακολουθήσουμε όλοι τον Οδυσσέα Ελύτη να μας υπενθυμίζει το χρέος μας απέναντι στις επόμενες γενιές.
Οδυσσέας Ελύτης
[Τη γλώσσα μού έδωσαν ελληνική]
Τη γλώσσα μού έδωσαν ελληνική·
το σπίτι φτωχικό στις αμμουδιές του Ομήρου.
Μονάχη έγνοια η γλώσσα μου στις αμμουδιές του Ομήρου.
Εκεί σπάροι και πέρκες
ανεμόδαρτα ρήματα
ρεύματα πράσινα μες στα γαλάζια
όσα είδα στα σπλάχνα μου ν’ ανάβουνε
σφουγγάρια, μέδουσες
με τα πρώτα λόγια των Σειρήνων
όστρακα ρόδινα με τα πρώτα μαύρα ρίγη.
Μονάχη έγνοια η γλώσσα μου, με τα πρώτα μαύρα ρίγη.
Εκεί ρόδια, κυδώνια
θεοί μελαχρινοί, θείοι κι εξάδελφοι
το λάδι αδειάζοντας μες στα πελώρια κιούπια·
και πνοές από τη ρεματιά ευωδιάζοντας
λυγαριά και σχίνο
σπάρτο και πιπερόριζα
με τα πρώτα πιπίσματα των σπίνων
ψαλμωδίες γλυκές με τα πρώτα πρώτα Δόξα Σοι.
Μονάχη έγνοια η γλώσσα μου, με τα πρώτα πρώτα Δόξα Σοι!
Εκεί δάφνες και βάγια
θυμιατό και λιβάνισμα
τις πάλες ευλογώντας και τα καριοφίλια.
Στο χώμα το στρωμένο με τ’ αμπελομάντιλα
κνίσες, τσουγκρίσματα
και Χριστός Ανέστη
με τα πρώτα σμπάρα των Ελλήνων.
Αγάπες μυστικές με τα πρώτα λόγια του Ύμνου.
Μονάχη έγνοια η γλώσσα μου, με τα πρώτα λόγια του Ύμνου!